Diagnoza ADHD u dzieci - Warszawa - leczenie nadpobudliwości u dzieci i dorosłych

Absolwentka Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego (specjalizacja kliniczna), a także Wydziału Polonistyki. Posiadam dyplom psychoterapeuty Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego i dyplom terapeuty pedagogicznego. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej oraz Sekcji Psychoterapii Dzieci i Młodzieży.

Brałam udział w licznych szkoleniach prowadzonych przez polskich i zachodnich psychoterapeutów, a także stażach (m. in. w Instytucie Psychiatrii i Neurologii). Na bieżąco uczestniczę w konferencjach poświęconych psychoterapii.

Prowadzę krótko- i długoterminową indywidualną psychoterapię psychodynamiczną osób dorosłych , młodzieży i dzieci. Specjalizuję się w psychoterapii osób z zaburzeniami osobowości, w tym borderline, a także zaburzeniami nerwicowymi i zaburzeniami depresyjno lękowymi. Celem pracy terapeutycznej jest dla mnie nie tylko poprawa codziennego funkcjonowania moich pacjentów, ale przede wszystkim sprawienie, że będą lepiej rozumieli samych siebie, poznają źródła swoich objawów, a także będą mogli pozytywnie wpływać na funkcjonowanie osób im najbliższych.

Od 2001 roku zajmuję się też diagnozą psychologiczną dzieci i młodzieży w zakresie trudności z nauką, problemów emocjonalnych i społecznych. Uczestniczę w projektach badawczych służących wypracowaniu nowych narzędzi diagnozy jako psycholog-badacz, m.in. byłam liderem psychologów w projekcie dotyczącym badania funkcji fonologicznych u dzieci w wieku szkolnym.

Na co dzień pracuję jako psycholog w Mazowieckim Centrum Neuropsychiatrii na oddziale neurologiczno-rehabilitacyjnym, gdzie zajmują się diagnozą i pomocą psychologiczną dla dzieci niepełnosprawnych – po wypadkach, chorobach onkologicznych, z mózgowym porażeniem dziecięcym, z zaburzeniami o podłożu organicznym.

Pracę psychoterapeutyczną poddaję regularnej superwizji u superwizora Sekcji Naukowej Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, pracę diagnostyczną zaś u pracownika naukowego Wydziału Psychologii UW.

Swoją ofertę kieruję do osób dorosłych, którym życie utrudniają:

– objawy nerwicowe (lękowość, bezsenność, natręctwa i kompulsje),

– zaburzenia osobowości,

– zaburzenia nerwicowe,

– zaburzenia obsesyjno-kompulsywne,

– samotność, poczucie braku sensu życia, myśli samobójcze,

– konflikty związane z własną tożsamością psychoseksualną lub partnera,

– zaburzenia psychosomatyczne (alergia, astma, uporczywe bóle, nadciśnienie);

– wątpliwości i emocje dotyczące niepełnosprawności dziecka.

Pracuję także z dziećmi od 5 do 12 roku życia z następującymi problemami:

– trudności szkolne związane z koncentracją uwagi i emocjami,

– nadpobudliwość psychoruchowa,

– brak gotowości do rozpoczęcia nauki w szkole,

– niepełnosprawność ruchowa i trudności z akceptacją wynikających z tego ograniczeń oraz kształtowaniem się tożsamości,

– zaburzenia emocjonalne (nadmierna lękliwość, trudności z rozstaniem z rodzicem, płaczliwość, fobie, powtarzające się koszmary senne, zaniżona samoocena),

– problemy wynikające z akceptacji i rozumienia choroby psychicznej rodzica.

Swoją ofertę kieruję do osób dorosłych, którym życie utrudniają:

– objawy nerwicowe (lękowość, bezsenność, natręctwa i kompulsje),

– zaburzenia osobowości,

– zaburzenia nerwicowe,

– zaburzenia obsesyjno-kompulsywne,

– samotność, poczucie braku sensu życia, myśli samobójcze,

– konflikty związane z własną tożsamością psychoseksualną lub partnera,

– zaburzenia psychosomatyczne (alergia, astma, uporczywe bóle, nadciśnienie);

– wątpliwości i emocje dotyczące niepełnosprawności dziecka.

Pracuję także z dziećmi od 5 do 12 roku życia z następującymi problemami:

– trudności szkolne związane z koncentracją uwagi i emocjami,

– nadpobudliwość psychoruchowa,

– brak gotowości do rozpoczęcia nauki w szkole,

– niepełnosprawność ruchowa i trudności z akceptacją wynikających z tego ograniczeń oraz kształtowaniem się tożsamości,

– zaburzenia emocjonalne (nadmierna lękliwość, trudności z rozstaniem z rodzicem, płaczliwość, fobie, powtarzające się koszmary senne, zaniżona samoocena),

– problemy wynikające z akceptacji i rozumienia choroby psychicznej rodzica.

Brałam udział w licznych szkoleniach prowadzonych przez polskich i zachodnich psychoterapeutów, a także stażach (m. in. w Instytucie Psychiatrii i Neurologii). Na bieżąco uczestniczę w konferencjach poświęconych psychoterapii.

Od 2001 roku zajmuję się też diagnozą psychologiczną dzieci i młodzieży w zakresie trudności z nauką, problemów emocjonalnych i społecznych. Uczestniczę w projektach badawczych służących wypracowaniu nowych narzędzi diagnozy jako psycholog-badacz, m.in. byłam liderem psychologów w projekcie dotyczącym badania funkcji fonologicznych u dzieci w wieku szkolnym.

Na co dzień pracuję jako psycholog w Mazowieckim Centrum Neuropsychiatrii na oddziale neurologiczno-rehabilitacyjnym, gdzie zajmują się diagnozą i pomocą psychologiczną dla dzieci niepełnosprawnych – po wypadkach, chorobach onkologicznych, z mózgowym porażeniem dziecięcym, z zaburzeniami o podłożu organicznym.